PENGAJIAN MALAYSIA (DUB 1012)
Nama pensyarah: En. Mohd Taha
Nama ahli:
-Nuraliah Syakirah bt Saifulrizan 19DAT18F1074
-Nurul Hamira Musfirah bt Murad 19DAT18F1001
-Nur Ainaa Husna bt Zulkifli 19DATF1077
-Natasha Nadrah bt Saleh 19DAT18F1025
1.3 PEMBENTUKAN MALAYSIA
Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957. Pada waktu itu, Singapura masih belum mendapat kemerdekaan daripada British,Sabah dan Sarawak masih kekal sebagai Tanah Jajahan British, manakala Brunei di bawah perlindungan kerajaan British. Usaha penubuhan Malaysia mendapat pelbagai cabaran dan rekreasi dari dalam negeri dan luar Negara.
1.3.1 IDEA DAN FAKTOR GAGASAN MALAYSIA
Pada tahun 1959, pemimpin Parti Tindakan
Rakyat (PAP) di Singapura, iaitu Lee Kuan Yew berusaha mendapatlan kemerdekaan
bagi Singapura dengan mencadangkan pencantuman Singapura dengan Tanah Melayu.
Cadangan tersebut ditolak oleh Perdana Menteri Tanah Melayu, Tunku Abdul Rahman
kerana bimbang akan wujud masalah sosial disebabkan majoriti penduduk Singapura
ialah kaum Cina. Tambahan pula, gabungan Singapura dengan Tanah Melayu akan
menjadikan komposisi kaum Cina melebihi orang Melayu serta mengancam kedudukan
orang Melayu.
Tunku Abdul Rahman berpendapat bahawa
Singapura boleh bergabung dengan Tanah Melayu sekiranya Sabah,Sarawak dan
Brunei turut bergabung dengan Tanah Melayu dan membentuk sebuah persekutuan
yang dinamakan “Malaysia”. Beliau telah menyuarakan pendapat tersebut semasa
berucap kepada wartawan asing semasa Persidangan Persekutuan Wartawan Luar
Negeri Asia Tenggara di Hotel Adelphi, Singapura pada 27 Mei 1961.
Faktor-faktor
pembentukan malaysia
- Ancaman komunis di Singapura
Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu berasa bimbang
dengan perkembangan pengaruh komunis di Singapura pada tahun 1961. Tunku Abdul
Rahman bimbang Singapura akan dikuasai komunis dan keselamatan Tanah Melayu
akan terancam. Beliau berpendapat bahawa pembentukan Malaysia akan dapat
menyekat pengaruh komunis merebak di Singapura.
2. Keseimbangan kaum
Kemasukan Sabah,Sarawak dan Brunei dalam Tanah
Melayu akan meningkatkan peratusan kau, Bumiputera di Tanah Melayu. Jumlah
penduduk dari Sabah, Sarawak dan Brunei akan mengimbangi peratusan majority
kaum Melayu dan Bumiputera di Tanah Melayu walaupun Singapura bergabung dengan
Persekutuan Tanah Melayu. Oleh itu, kedudukan orang Melayu tidak akan terancam.
3.Kemajuan ekonomi
bersama
Pembentukan Malaysia membolehkan Tanah Melayu,
Singapura dan Brunei mendapat faedah ekonomi terutamanya dari sector perdangan,
bahan mentah, pasaran dan pelaburan asing. Tanah Melayu merupakan negara yang
kaya dengan sumber bahan mentah, Brunei merupakan pengeluar minyak dan gas asli
dan Singapura menjadi pelabuhan yang penting di Asia Tenggara. Melalui
pmbentukan Malaysia akan dapat membantu ekonomi dan pembangunan infrastruktur
Sabah dan Sarawak yang masih mundur.
4.Mencapai kemerdekaan
Pembentukan Malaysia merupakan jalan pintas bagi Singapura, Sabah,
Sarawak dan Brunei mencapai kemerdekaan. Penjajahan British di Asia Tenggara
dapat ditamatkan. Tambahan pula, Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB)
mengusulkan agar penjajahan di seluruh dunia ditamatkan. Pembentukan Malaysia
membolehkan British berundur dari tanah jajahannya di Asia Tenggara secara
terhormat dan British boleh mewujudkan hubungan persahabatan yang muhibah
dengan negara jajahannya.
1.3.2 REAKSI WILAYAH TERLIBAT DAN NEGARA JIRAN
NEGERI
|
REAKSI
|
Persekutuan Tanah Melayu
|
· Parti Islam Se-Tanah Melayu (PAS) dan Barisan
Sosialis meminta supaya idea pembentukan Malaysia dirundingkan terlebih
dahulu bersama penduduk Tanah Melayu.
·
UMNO bersetuju atas cadangan pembentukan Malaysia
tanpa penyertaan Singapura.
|
Singapura
|
·
PAP di bawah pimpinan Lee Kuan Yew menyokong
usaha pembentukan Malaysia kerana bimbang dengan pengaruh parti berhaluan
kiri.
· Pada Disember 1961, Majlis Undangan Negeri
Singapura meluluskan usul penggabungan ini .
|
Sarawak
|
·
Cadangan pembentukan Malaysia ditolak pada
peringkat awal kerana belum mempunyai kenyakinan untuk membentuk pemerintahan
sendiri.
·
Parti Bersatu Rakyat Sarawak (SUPP) di bawah
pimpinan Ong Kee Hui adalah parti yang menolak cadangan penubuhan Malaysia.
|
Sabah
|
·
Cadangan pembentukan Malaysia ditolak pada
peringkat awal kerana belum mempunyai kenyakinan untuk membentuk pemerintahan
sendiri.
·
Parti Perikatan Sabah telah mengemukakan 20
syarat yang dikenali sebagai Perkara 20 dan diterima oleh Sarawak.
|
Brunei
|
·
Parti Rakyat Brunei dibawah pimpinan A.M. Azahari
menentang keras pembentukan Malaysia kerana berhasrat menggabungkan Sabah,
Sarawak dan Brunei.
·
Brunei kekal sebagai tanah jajahan British dan
mencapai kemerdekaan pada 1 Januari 1984.
|
British
|
· British bersetuju dengan pembentukan Malaysia dan
bersetuju memberikan kemerdekaan kepada negara terlibat.
·
Pembentukan Malaysia dapat mengekang pengaruh
komunis.
|
Indonesia
|
· Indonesia memutuskan hubungan diplomatik dengan
Malaysia
· Tentera Indonesia menyusup masuk ke Johor, Sabah
dan Sarawak dan melancarkan serangan gerila.
· Jeneral Soeharto mengambil alih pemerintahan
Indonesia pada 30 September 1965 dan mengambil dasar berdamai dengan
Malaysia.
|
Filipina
|
· Filipina menentang pembentukan Malaysia kerana
mendakwa Sabah ialah sebahagian daripada wilayah Filipina.
·
Hubungan Tanah Melayu dan Filipina menjadi keruh.
· Filipina mengiktiraf penubuhan Malaysia pada
tahun 1966.
|
1.3.3 PROSES-PROSES PEMBENTUKAN MALAYSIA
Beberapa proses telah terlibat dalam
pembentukan Malaysia melalui peringkat
Jawatankuasa Perundangan Perpaduan Malaysia, Penubuhan Uruhanjaya Cobbold dan
Jawatankuasa Antara Kerajaan(JAK).
Jawatankuasa Perundangan Perpaduan Malaysia
Jawatankuasa Perundangan Perpaduan
Malaysia telah diperkenalkan kepada penduduk Sabah, Sarawak dan Brunei melalui
persetujuan antara Persatuan Parlimen Komanwel cawangan Tanah Melayu dan Borneo
di Singapura. Pada 23 Julai 1961, Jawatankuasa Perundangan Perpaduan Malaysia
di tubuhkan. Donald Stephen menjadi pengerusi bagi Jawatankuasa Perundangan
Perpaduan Malaysia dan dianggotai oleh wakil-wakil Tanah Melayu, Singapura,
Sabah, Sarawak dan Brunei. Sebanyak empat kali rundingan dan perbincangan
diadakan, iaitu pada 21 Ogos 1961 di Kota Kinabalu; 18 hingga 20 Disember 1961
di Kuching; 6 hingga 7 Januari 1962di Kuala Lumpur dan 1 Februari 1962 di
Singapura. Perbincangan dan rundinganini diadakan bertujuan memberikan
penjelasan tentang gagasan Malaysia.
Jawatankuasa Perundangan Perpaduan Malaysia
bersetuju menggunakan Perlembagaan Tanah Melayu 1957 sebagai asas pembentukan
Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia
juga bersetuju untuk beberapa perkara iaitu mewujudkan sebuah kerajaan pusat
yang kuat dan pembahagian kuasa antara kerajaan pusat dan kerajaan negeri.
Selain itu, beberapa keistimewaan diperuntukkan kepada Sabah dan Sarawak
seperti dalam bidang imigresen. Akhir sekali, Jawatankuasa perundingan
Perpaduan Malaysia bersetuju Bahasa Melayu dijadikan Bahasa rasmi dan Islam
sebagai Bahasa rasmi.
Penubuhan Suruhanjaya Cobbold
Suruhanjaya Cobbold ditubuhkan pada 17
Januari 1962 untuk mendapatkan pandangan penduduk Sabah dan Sarawak terhadap
idea gagasan Malaysia. Pengerusi bagi Suruhanjaya ini ialah Lord Cobbold dan dianggotai oleh wakil British iaitu Sir
Anthony Abell dan Sir David Watherson. Wakil dari Tanah Melayu ialah Mohd
Ghazali Shafie dan Wong Pow Nee.
Suruhanjaya Cobbold memulakan tugasnya pada
19 Februari 1962 hingga 18 April 1962. Sebanyak 2,200 memorandum dan surat
daripada pelbagai pihak telah diterima. Pada 1962, Laporan Suruhanjaya Cobbold
diserahkan kepada kerajaan British dan kerajaan Persekutuan Tanah Melayu. Pada
1 Ogos 1962 penyata Cobbold diterbitkan dan diumumkan. Cadangan pembetukan
Malaysia disokong oleh Suruhanjaya Cobbold kerana hasil kajian menunjukkan
sebanyak 80% penduduk Sabah dan Sarawak bersetuju menyertai Malaysia.
Suruhanjaya Cobbold menyesorkan beberapa
perkara iaitu Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957 dijadikan asas kepada
Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Selain itu, kuasa autonomi dan jaminan khas
bagi beberapa perkara yang tidak boleh dipinda atau dibatalkan tanpa mendapat
persetujuan daripada kerajaan negeri diberikan kepada Sabah dan Sarawak.
Suruhanjaya Cobbold juga mengesyorkan persekutuan yang bakal ditubuhkan
dinamakan sebagai “MALAYSIA” dengan Sabah dan Sarawak mempunyai ketua negeri
yang tersendiri. Seterusnya, kuasa imigresen dan agama adalah di bawah kuasa
Dewan Undangan Negeri masing-masing. Akhir sekali, peraturan kewangan diadakan
untuk pembangunan ekonomi Sabah dan Sarawak.
Jawatankuasa Antara Kerajaan (JAK)
Jawatankuasa Antara Kerajaan (JAK) atau
Lansdowne Committer ditubuhkan pada Ogos 1962. Jawatankuasa ini ditubuhkan
untuk merangka Perlembagaan Persekutuan yang baharu. Lord Lansdowne menjadi
ketua JAK dan dianggotai oleh Tun Abdul Razak, wakil-wakil kerajaan British
serta wakil-wakil negeri Sarawak, Sabah dan Singapura. Laporan Perlembagaam
Perdekutuan Tanah Melayu 1957 dan Laporan Suruhanjaya Cobbold serta cadangan yang dibuat
oleh Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia digunakan sebagai asas
pembentukan Perlembagaan Malaysia.
Perkara 20 yang dituntut oleh Sabah dan dipersetujui oleh Sarawak juga dilihat
dalam penggubalan Perlembagaan Malaysia.
Tuntutan 20 perkara Sabah dan Sarawak
|
Laporan Jawatankuasa Antara
Kerajaan(JAK)
|
·
Agama Islam
diterima sebagai agama rasmi tetapi tidak ada agama rasmi di Sabah.
|
·
Agama Islam
sebagai agama rasmi Persekutuan tetapi di Sabah dan Sarawak dikecualikan.
|
·
Bahasa Inggeris
menjadi Bahasa rasmi di Sabah, Bahasa MElayu menjadi Bahasa kebangsaan.
|
·
Bahasa Melayu
sebagain Bahasa rasmi Persekutuan, tetapi Bahasa Inggeris terus digunakan
sebagai Bahasa rasmi di Sabah dan Sarawak sehingga Majlis Undangan dan majlis
Negeri meminda perkara itu sepuluh tahun selepas hari Malaysia.
|
·
Kuasa imigrisen
di bawah kerajaan negeri
|
·
Kuasa imigresen
menjadi hak kerajaan Pusat tatapi kerajaan negeri Sabah dan Sarawak diberikan
hak bersuara.
|
·
Sistem
pendidikan yang ada di Sabah dikekalkan
|
·
Pendidikan
dibawah kuasa kerajaan pusat, tetapi sistem pendidikan di Sabah dan Sarawak
di kekalkan di bawah kuasa negeri sehingga kedua-dua negeri itu bersetuju
mengubahnya.
|
·
Perwakilan
dalam Parlimen hendaklah mengambil kira keluasan negeri, di samping bilangan
penduduk.
|
·
Bilangan kerusi
yang diperuntukkan:
-
Sabah: 16
kerusi
-
Sarawak: 24
kerusi
-
Singapura: 15
kerusi
|
Persetujuan Pembentukan Malaysia
Rundingan akhir pembentukan Malaysia
diadakan di London pada Jun 1963. Perundangan tersebut berakhir pada 8 Julai
1963 dengan persetujuan dan perjanjian penubuhan Persekutuan Malaysia
ditandatangani oleh wakil-wakil dari kerajaan British, Persekutuan Tanah
Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak. Brunei telah menarik diri pada saat-saat
akhir perjanjian itu ditandatangani.
Tarikh awal penubuhan Malaysia dicadangkan pada 31 Ogos 1963 tetapi
ditunda kepada 16 September 1963. Tarikhnya ditunda disebabkan oleh laporan
Setiausaha Bangsa-bangsa Bersatu dapat disiapkan pada 14 September 1963.
Wakil-wakil
terlibat dalam Perjanjian Penubuhan Persekutuan Malaysia:
Wakil kerajaan/negeri
|
Tokoh
|
British
|
·
Harold
Macmillan
·
Ducan Sandys
·
Lord Lansdowne
|
Persekutuan Tanah Melayu
|
·
Tunku Abdul
Rahman
·
Tun Abdul Razak
·
Tan Siew Sin
·
Datuk V.T.
Sambathan
·
Datuk Ong Yoke
Lin
·
Dr. Lim Swee
Aun
|
Sabah
|
·
Datu Mustapha
bin Datu Harun
·
Donald A.
Stephen
·
W. K. H. Jones
·
Khoo Siak
ChiewW.S. Holley
·
G. D. Sundang
|
Sarawak
|
·
P.E.H. Pike
·
Temenggung
Jugah
·
Datuk Bandar
Abang Haji Mustaoha
·
Ling Beng Siew
·
Datuk Abang
Haji Openg
|
Singapura
|
·
Lee Kuan Yew
·
Goh Keng Swee
|
Pengisytiharan
Malaysia
Upacara Pengisyitiharan Malaysia diadakan
di Stadium Merdeka Kuala Lumpur pada 16 September 1963. Pengsytiharan Malaysia
dibuat oleh Tunku Abdul Rahman serta dihadiri oleh Yang di-Pertuan Agong,
Raja-raja Melayu, Gabenor Pulau Pinang, Melaka, Singapura, Sabah dan Sarawak,
anggota cabinet, diplomat asing di Kuala Lumpur dan jemputan khas. Ucapan
Pengisytiharan Malaysia diadakan secara serentak di Singapura, Jesselton dan
Kuching. Di Jesselton, pengisytiharan tersebut dibuat oleh Ketua Menteri Sabah,
Donald Stephens di dihadapan Datu Musatapha bin Datu Harun dan wakil kerajaan
Persekutuan, Tun Abdul Razak bin Dato’ Hussein. Di Kuching, pengisytiharan
dibuat oleh wakil kerajaan Persekutuan, iaitu Mohd Khir Johari dan dihadiri
oleh Yang Dipertua Negeri, Abang Haji Openg bin Abang Sapee dan Ketua Menteri Sarawak,
Stephen Kalong Ningkan
1.3.4 PENYINGKIRAN SINGAPURA
Pertikaian politik antara parti perikatan
dengan PAP menyebabkan hubungan
Singapura dan kerajaan Persekutuan semakin tegang. Rusuhan kaum antara Melayu
dengan Cina di Singapura pada Julai 1964 telah berlakunya pertumpahan darah dan
ini membimbangkan Tun Abdul Rahman. Tun Abdul Rahman berpendapat supaya
Singapura dikeluarkan daripada Malaysia untuk mengatasi krisis yang timbul demi
perpaduan kaum dan kestabilan ekonomi.
Faktor
Utama Pemisahan Singapura
Pemisahan Singapura terjadi kerana faktor
ekonomi dan kewangan, persaingan politik PAP dan MCA dan masalah kaum.
Pada awalnya, Lee Kuan Yew membuat pertanyaan pada November 1963 bahawa
politik PAP terbatas di Singapura sahaja dan tidak akan mengambil bahagian
dalam pilihan raya Tanah Melayu dalam tempoh 5 tahun selepas penyatuan. Namun,
Lee Kuan Yew telah bergiat aktif dalam politik Tanah Melayu dengan bertanding
dalam pilihan raya 1964. PAP juga menunjukkan minat untuk menggantikan MCA bagi
mewakili kaum Cina dalam kerajaan. Hubungan UMNO dengan MCA juga telah terjejas
disebabkan oleh penglibatan PAP di Tanah Melayu yang terlalu awal. Keadaan ini
telah menimbulkan kebimbangan kepada Tunku Abdul Rahman.
Dari aspek ekonomi, cadangan kerajaan untuk mengkaji semula agihan hasil
yang menetapkan Singapura menyerahkan 60% hasil pungutan cukai. Perkara ini
telah menimbulkan rasa tidak puas hati pemimpin Singapura. Peningkatan hasil
serahan pungutan cukai sebanyak 40% kepada 60% tersebut disebabkan oleh beban
cukai Singapura yang paling ringan dan penambahan perbelanjaan dalam pertahanan
kerajaan Persekutuan akibat konfrostasi dengan Indonesia. Tambahan pula, Tan
Siew Sin iaitu Menteri Kewangan Malaysia pada Februari 1965 supaya pengusaha di
Singapura berunding dahulu dengan kerajaan Persekutuan berkaitan perlindungan
tarif sebelum membuka kilang. Perkara ini telah menimbulkan kemarahan para
pengusaha dan mendapat liputan luas daripada media.
Selain itu, orang Melayu di Singapura berasa mereka diabaikan dan
kerajaan Singapura tidak bertindak untuk memperbaik keadaan sehingga
menyebabkan rusuhan kaum dan pertumpahan darah. Beberapa pertubuhan yang
mewakili orang Melayu telah membuat laporan dengan menemui Tunku Abdul Rahman .
Setiausaha Agung UMNO, Syed Jaafar Albar menuduh PAP cuba memecahkan perpaduan
masyarakat Melayu di Singapura.
Singapura menuntut persamaan hak bagi semua dengan memperjuangkan “ Malayan Malaysia”. Konsep ini telah mengetepikan institusi Kesultanan Melayu
dan mencabar hak keistimewaan orang Melayu dan bumiputera. Pada Mei 1965, Lee Kuan Yew menubuhka Malaysia Solidarity Convention dengan slogan “Democratic Malayan Malaysia” sebagai pakatan dalam parti pembangkang untuk menandingi Parti Perikatan.
Tindakan tersebut tidak disenangi oleh UMNO.
Pada Mei 1965 hubungan antara Kuala Lumpur dengan Singapura semakin
tegang hingga membimbangkan Tunku Abdul Rahman. Beliau memaklumkan keputusannya
untuk mengeluarkan Singapura dari Malaysiakepada Tun Abdul Razak dan Dato’ Dr
Ismail Abdul Rahman demi menjaga keamanan Malaysia. Pada Ogos 1965, rang
undang-undang pemisahan Singapura telah dibentangkan oleh Tunku Abdul Rahman di
Parlimen. Rang undan-undang telah diluluskan dan Singapura di keluarkan dari
Malaysia.
